صندلی گرم با هانائه(。・_・。)

 

سلام سلام*-*

امروز میخوام صندلی گرم بذارم..

میدونم که این اواخر اکثرتون با پست های صندلی داغتون کل بیانو آتیش زدین و ترکوندینXD

و اینم میدونم که حتما برای بیشترتون خز شده و دیگه حالتون داره از این چالش بهم میخوره. _. 

ولی من اینجا جدیدم و چند تا پست بیشتر نذاشتم برای همین فکر کردم منطقیه اگه یه پستی بذارم تا بتونید منو بهتر بشناسید^^

تنها چیزی که هزار بار مثل دلقکا گفتم این بوده که من هانائه ام و 18 سالمهXDDDDDD

چیزای زیادی برای گفتن دارم اما آخرش ختم میشن به هیچی:|

نمیدونم قبلا دیدید یا نه... اما من بیشتر تو اینستا فعالیت داشتم و یه پیج هنری داشتم که فعلا بخاطر حجم زیاد درسی دی اکتیوه... 

​​​​این جزو نقاشی هایی بود که خیلی پسندیده شد^^:

 

و خب چرا صندلی گرم؟... 

خواستم یکم برام تخفیف قائل بشید تا بتونم از زیر یکی دوتا سوال در برم (。・_・。)

البته حدس می‌زنم بتونم به اکثرشون جواب بدم:|

ولی بالاخره بعضی چیزا هستن که آدم نمیخواد راجبشون صحبت کنه^~^

​​​​​​باشه پر حرفی بسه

شما فعلا هر سوالی که میخواید بپرسیدXD​​​​​

​​​​​​

مردم هانائه را چگونه میبینند

 

​​​🦋صباح الخیر جوان ایرانی🦋

_البته ما فردا امتحان دینی داریم ن عربی_

دیروز که پست گذاشتم و نخوابیدم و بعدشم 4 ساعت کلاس زیست داشتم و در کمال تعجب زندم...دیشب خیلی خوابم میومد... مدت ها بود که خوابم نمیومد..

خب 

یه پست مهمه

بریم سراغ سوال امروز؟

فکر میکنید دیگران چه نظری نسبت به شما دارند؟ 

و باز سوالی که جوابش تمامی ندارد

​​​​​در عین حال که اهمیت زیادی هم ندارد. 

اما پست خفنی میشه ایده جالبی براش دارمXD

البته شدیدا قراره طولانی بشه:¦¦

بریم ادامه مطلب( یاد CD های کارتون های دوران کودکیم افتادم که وسط کارتون میگفت سی دی دوم را پخش کنید. 

برای همین هر وقت DVD میخریدم که کل کارتون رو بدون وقفه پخش می‌کرد احساس می‌کردم ک چقد خفنه:/)

​​

هانائه کوچولو..توچی؟توهم منو دوست داری؟

 

خب باری دیگر سلام... 

​​​​برای اینکه بتونم راجع به چیزی بنویسیم منم به پست های خودشناسی و از این حرفا پیوستم... 

یه سوالی رو هر دفعه جواب میدم.البته ترجیح میدم راجع به چیزای مختلف حرف بزنم تا خودم.​

حالا امروزو امتحان کنیم

​​​​سوال امروز:

بهترین خاطره دوران کودکی شما چیست؟ 

 

چه جالب... چون همین چند روز پیش به عکسای دوران کودکیم نگاه میکردم...برگشتم به همون دوران.. 

​​یکی از معلمام معتقده که فهمیدن آدما با نگاه کردن به چشماشون حرف مزخرف و بی معنی هست. 

البته نیازی نیست که به چشم هام تو عکس های بچگیم نگاه کنم تا حسمو در اون لحظه درک کنم... چون خودم همشو قبلا حس کردم... و همش رو یادمه...حالا که دارم فکر میکنم چقدر عجیبه... 

ممکنه چیزای دیگه رو یادم نباشه اما حس ها و حتی صدای خندیدن خودم در اون لحظه ها تو گوشمه.. 

من بچه خیلی خیلی خیلی خیلی شلوغی بودم... از چیزی هم نمی‌ترسیدم.. 

اما راستش یچیزی شد که یکم منو تغییر داد. 

 

ادامه مطلب